تلاش میکنم کمتر ستمگر باشم

قطعا اگر به فیلم و موسیقی اندک علاقه ای داشته باشین، فیلم موزیکال "بینوایان" رو تماشا کردین. فارغ ار تمامی نقدهایی که به این اثر وارد شد، سرمستانه دوسش دارم و قسمتهایی ازون رو بارها و بارها تماشا کردم.

بنا به سنت جمعه های بدون کوه، در حال یوتیوب گردی بودم که با یک اجرای خارق العاده از خواننده ی دوست داشتنیم "جاش گروبن" از یکی از آهنگای ناب بینوایان مواجه شدم. آهنگی تحت عنوان “Bring him Home”  . از شنیدن مکررانه این آهنگ خسته نمیشم. چه با صدای یکتای جاش گروبن چه با اجرای تکرارنشدنی رامین کریملو. قطعا هر سری با شنیدن این آهنگ، بازی احساسی هیوجکمن هم تو ذهنم نقش می بنده و حسی که هنرمندانه تو این فیلم منتقل کرد، لرزه به اندامم میندازه.

این آهنگ با صدای رامین کریملو و حالا هم اجرای جاش گروبن میشه شات گان نهایی برای اجباری شدن نوشتن متنی هرچند خرد درباره این شاهکار.

در قسمتی ازین آهنگ گفته میشه که :

He is young
He's afraid
Let him rest
Heaven blessed.
Bring him home

به نظرم این آهنگ علاوه بر نشون دادن غم از دست دادنهای بی بروبرگردِ پس از جنگ و بی عدالتی هایی که درون زمان به مردم عادی می شده، میتونه یه اشاراتی به تاثیرات روحی غیرقابل جبران جنگ و نابرابری انسانها در یک جامعه بکنه و عاجزانه خواننده می خواند که

Bring him peace
Bring him joy

و تو یه جای دیگه هم میگه که:

You can take
You can give
Let him be
Let him live
If I die
Let me die
Let him live
Bring him home

و اینو میتونیم به خیلی چیزای دیگه هم بسط بدیم، ما که میتونیم هم بخشنده باشیم هم گیرنده، مهم اینه که کدوم راهو انتخاب کنیم. ما می تونیم هم عادل باشیم و هم ستمگر. میتونیم باعث شیم روی لبای بقیه لبخند نقش ببنده، هم میتونیم لبخندو از لباشون بگیریم. مهم اینه که کدومو انتخاب میکنیم. بین صداقت و دروغ کدومو انتخاب میکنیم؟؟ .....

البته درین آهنگ یه جورایی ژان وال ژان داره با ژاوت (ستمگر زمانشون) حرف میزنه و ازش اینو میخواد. یا شاید هم میشه گفت که داره یه جورایی با تک تک ماها حرف میزنه. که میتونیم تو خیلی جاها یه ستمگر تمام عیار شیم. حتما که نباید یه پسر بچه رو بکشیم که بشیم یه ستمگر، حتما که نباید بریزیم با اسلحه تو یه تئاتر و مردم رو بکشیم.

ما میتونیم هممون ستمگر شیم به وقتش. کافیه وقتش برسه و دروغ بگیم، چاپلوسی و تملق کنیم، حسادت کنیم. وقتی موقعیتشو زمانش رسید و انتخاب کردیم که اینطوری نشیم اون موقع هست که دیگه میتونیم بقیه رو به خاطر داشتن این صفات محکوم کنیم و جالبیش اینه که وقتی زمانش میرسه و راه درست رو انتخاب میکنیم، دیگه دست از قضاوت هم میکشیم.  

می خوام تلاشمو کنم که رو بیارم به عدالت و ستمگری هام کم و کمتر شن (برام دعا کنین ^_^ ) ( به قول خارجکیا my new year’s Resolution   ئه)

So let’s bring our selves home, bring ourselves joy, peace. We can take, we can give. It ONLY depends on us to choose the way.

پی نوشت: اجرای جاش گروبن از آهنگ Bring him Home را می تونید در لینک زیر مشاهده کنید:

https://www.youtube.com/watch?v=fXnRf3TQcpk

پی نوشت دو: این آهنگ منو غریبانه یاد آهنگ "اینجا شهر من نیست" از پالت و ویدئوی خیلی خوبش میندازه. بد نیست به اون هم نگاهی بندازید. 

 
پی نوشت سه: هپی کریسمس